Kościół Parafialny w Kurozwękach

Opis

fot.Michał Skrętek

Walorami okolic Staszowa, mogącymi przykuć uwagę turystów, są zabytki średniowiecznej architektury sakralnej, takie jak: kościół parafialny p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i św. Augustyna w Kurozwękach. Świątynia istniejąca od ok. 1470 była siedzibą kanoników regularnych laterańskich, sprowadzonych do regionu, przez kasztelana sandomierskiego, będącego jednocześnie podskarbim koronnym Piotra z Kurozwęk. Historia świątyni obfituje w ciekawe wydarzenia z udziałem kolejnych właścicieli miejscowości, a związanymi z przebudową kościoła. Za czasów Piotra z Kurozwęk utrzymano to miejsce kultu w stylu gotyckim, po przejęciu wioski przez Lanckorońskich jeden z przedstawicieli rodu w 1570 roku, przeszedł na wiarę ariańską, równocześnie zamieniając kościół na zbór iwypędzając rezydujących tam zakonników. Kolejny właściciel, Zygmunt Lanckoroński, powracając na łono kościoła rzymsko – katolickiego, ponownie przekształcił świątynię w miejsce kultu tej właśnie wiary.

 fot.Michał Skrętek

 
fot. Michał Skrętek

 Z chwilą   ponownej konsekracji do zakonu powrócili także mnisi. Do świątyni prowadzi droga od rynku, następnie przechodząc przez bramę w murze okalającym świątynię. Wnętrze świątyni poprzedzone jest ostrokołowym gotyckim portalem. Nawa kościoła została przebudowana w  wieku XVII. Posiadająca pierwotnie gotycki charakter, zyskała sklepienie kolebkowe. Najstarszym fragmentem budowli jest prezbiterium zachowane w stylu gotyckim z charakterystycznym dla epoki sklepieniem krzyżowo – żebrowym.Centralne miejsce świątyni – ołtarz główny, przyozdobiony jest obrazem z wizerunkiem Matki Bożej z Dzieciątkiem. Dzieło posiada bogate zdobienia i umieszczone jest w ramie z okresu baroku. Wartym uwagi elementem wystroju świątyni są ołtarze z okresu rokoko. Znajdują się tam barokowe obrazy przedstawiające: Chrystusa Salwatora i Matkę Boską. Istotna z punktu widzenia architektoniczno-artystycznego jest także kaplica Pięciu Ran Chrystusa zwana także kaplicą Lanckorońskich – jest kaplica grobowa rodu Lanckorońskich. Powstała w XVII wieku z inicjatywy i środków Jadwigi Lanckorońskiej. Ze względu na długi czas budowy obiekt posiada także częściowo charakter barokowy. We wnętrzu uwagę zwiedzających przykuwa bogato zdobiony ołtarz relikwiarzowy, a także dwa boczne ołtarze z okresu późnego baroku (1728 rok).

 Opracował: Michał Skrętek