Pomnik im. Tadeusza Kościuszki

Centrum zabytkowego starego miasta o układzie renesansowym, kształtem zbliżony do kwadratu. Z każdego rogu wychodzą dwie prostopadłe do siebie ulice. Kamienice wokół Rynku pochodzą z XVIII wieku. Wybudowane zostały przez ówczesnego właściciela Staszowa – Augusta Aleksandra Czartoryskiego.

• Staszów

Olga Tokarczuk to obecnie jedna z najbardziej znanych i cenionych polskich pisarek. W 2019 r. otrzymała Literacką Nagrodę Nobla. Akcja jej powieści z 1996 r. pt. „Prawiek i inne czasy” osadzona została na terenie Ziemi Staszowskiej (m.in. w Zagrodach, Kurozwękach i Staszowie). Miejscowości w książce nazwane są inaczej niż w rzeczywistości: Staszów to Taszów, a Kurozwęki to Jeszkotle. Książka została okrzyknięta jedną z najlepszych polskich powieści lat dziewięćdziesiątych.

• Staszów Kurozwęki Zagrody

Usytuowany pośrodku rynku Ratusz to architektoniczna wizytówka miasta. Został wybudowany w stylu klasycystycznym w pierwszej połowie XVIII wieku przez Aleksandra Czartoryskiego. Budynek jest murowany, parterowy, symetryczny, z szerokimi korytarzami, zbudowany na planie prostokąta z wysokim, czterospadowym dachem krytym dachówką. Na budynku umieszczono wieżę zegarową, która pierwotnie była dwukrotnie wyższa niż obecna.

• Staszów, Rynek 1

Stambułki to charakterystyczne fajki wytwarzane w I połowie XIX wieku w Staszowie. Był to najpopularniejszy wyrób staszowskich rzemieślników. Kształt i zdobienie przyrządów do palenia tytoniu, narzucali odbiorcy, mieszkający w różnych stronach świata. Najwięcej fajek eksportowano do Rosji, Turcji i na Bliski Wschód.

• Staszów

W dziejach Staszowa do połowy XIX wieku spotykamy, aż nadto dowodów zainteresowania rozwojem miasta i sytuacją jego mieszkańców ze strony właścicieli dóbr staszowskich. Niewątpliwym przykładem jest zafundowanie staszowianom zegara na wieży ratuszowej, przez ówczesnego dziedzica „państwa staszowskiego”, hrabiego Alfreda Potockiego, w roku 1825. Konstruktorem chronometru został wybrany „obywatel miasta Krakowa, zegarmistrz Wojciech Żebrawski".

• Staszów, Rynek 1

Zwaną także Kaplicą Tęczyńskich, została wzniesiona dzięki Kata­rzynie z Leszczyńskich Tęczyńskiej w latach 1610–1625. Kaplica, dobudowana do kościoła św. Bartłomieja, stanowi najwartościowszy zabytek miasta oraz mauzoleum grobowe męża i syna fun­datorki. Reprezentuje umiarkowany nurt manieryzmu zwany krakowsko-pińczowskim, nawiązując tym samym do stylu szkoły Santi Gucciego – królewskiego rzeźbiarza i architekta.

• Staszów, Szpitalna 3

Jest najcenniejszym zabytkiem Staszowa. Jego powstanie datuje się na XII w. Po najstarszym drewnianym kościele nie pozostał niestety żaden ślad - został on spalony w 1241 r. przez Tatarów. Na miejscu wcześniejszego kościoła, w latach 1342–1343 wybudowano nowy, murowany kościół z kamienia i cegły (otynkowany z wyjątkiem ciosowej kaplicy) w stylu gotyckim: kościół św. Bartłomieja. Fundatorką kościoła była ówczesna dziedziczka Staszowa, Dorota Tarnowska.

• Staszów, Szpitalna 3

XIX - wieczna dzwonnica poprzedzająca frontowe wejście do zabytkowego kościoła św. Bartłomieja.

• Staszów, ul. Szpitalna 3

Rzeka Czarna Staszowska swój początek bierze w Górach Świętokrzyskich. Jej źródła wypływają spod Góry Kamień, Góry Stołowej i Góry Włochy. Jej długość to 61 km.

• Staszów