fot.Michał Skrętek

W krajobraz i historię stolicy powiatu na stałe wpisały się, tak znaczące dla miasta i regionu miejsca, jak utrzymany w stylu gotyckim kościół p.w. św. Bartłomieja wraz z przyległym do niego cmentarzem. Obiekt ten jest o tyle interesujący, że ukazuje dawną tradycję, w której miejsca pochówku obecne były w granicach świątyń. Kościół drewniany wzniesiony początkowo w 1241 roku po spaleniu przez hordy tatarskie, został odbudowany a od 1342 roku do dnia dzisiejszego podziwiać można murowany budynek. Został on ufundowany przez Dorotę z Łubnicy, wdowę po Marcinie z Rytwian wojewodzie Łęczyckim. Staszowski kościół nie był też oszczędzany

fot.Michał Skrętek

przed, ponieważ w czasie potopu został zgrabiony przez wojska Rakoczego. Świątynia wzniesiona jest na klasycznym planie krzyża. Corocznie podczas obchodów Świąt Wielkanocnych w lewej bocznej nawie obserwować można ciekawie i uroczyście udekorowaną kapliczkę z rzeźbą Jezusa Chrystusa na krzyżu, którą adorują wierni.

W centralnym miejscu, w ołtarzu głównym znajduje się ozdobiony złoceniami obraz patrona świątyni. W ołtarzu bocznym natomiast umieszczono równie urokliwy wizerunek św. Anny Samotrzec. Ponad to świątynia posiada wiele rzeźb przedstawiających świętych. Figury znajdują się w

fot.Michał Skrętek

bezpośrednim sąsiedztwie ołtarza głównego, jak i w obrębie umieszczonej po lewej stronie kościoła znakomicie zachowanej ambonie, przypominającej o dawnym zwyczaju odprawiania z niej nabożeństw. W czasie wojny i okupacji staszowska świątynia ocalała przed zniszczeniem, co jest powodem do radości i dumy dla mieszkańców miasta.

Opracował: Michał Skrętek
Źródło: "Staszów i okolice - Jedź w Staszowskie,przewodnik turystyczny" Józef Myjak, wyd. PAIR Staszów 1998